De “goede moeder” valkuil

Elke moeder kan in deze valkuil trappen (van vaders ken ik het niet). Autistische moeders lopen er een groter risico op: de valkuil van ‘de goede moeder’.

Het lijkt vreemd, dat dat een valkuil zou zijn: iedereen wil toch een goede moeder zijn? Maar graag een goede moeder willen zijn en er aan twijfelen of je het bent kan echt een valkuil zijn.

Waarom extra bij autisme?

Als je autistisch bent, heb je sowieso vaak het gevoel dat je faalt. Zeker wanneer je de diagnose op latere leeftijd hebt gekregen, heb je altijd het gevoel gehad dat je niet voldoende was, dat anderen van alles beter kunnen. Dat geldt al helemaal voor het moederschap.

Je bent vaker moe dan al die andere moeders. Je snapt niet hoe ze het redden. Je raakt in paniek wanneer er iets extra’s op je bord komt: een verjaardagspartijtje, iets op school organiseren. Je Bent misschien niet goed in het organiseren en plannen, zodat je de gymkleren van de kinderen niet op tijd gewassen krijgt, of niet goed voorbereid bent op een schooluitje.

Als je wel je diagnose van jongs af aan hebt, hebben mensen je misschien verteld dat je geen empathie hebt en dus geen goede moeder kunt zijn.

Kortom, er zijn tal van redenen waarom je je geen goede moeder kunt voelen.

Daar komt nog iets bij. Als je autistisch bent, leg je vaak absolute maatstaven aan. Je vergelijkt je dan dus niet met anderen om te beoordelen of je goed genoeg bent, maar je vergelijkt je met absolute maatstaven die vaak heel hoog liggen. Dan doe je het al heel gauw niet goed genoeg. in je eigen ogen.

De valkuil

Het probleem is dat het idee “ik ben geen goede moeder” vaak onverdraaglijk is. Daar kun je op twee manieren op reageren.

De eerste manier is dat je overweldigd wordt door schuldgevoelens, en in een depressie stort. Het probleem daarmee is dat je beseft dat die depressie en die schuldgevoelens niet positief zijn voor je kind(eren). Ze versterken dus het gevoel van geen goede moeder te zijn, en je zit in een afschuwelijke neerwaartse spiraal gevangen.

De tweede manier is om het te ontkennen. Daar heb je voor nodig dat je kinderen zich voorbeeldig gedragen, zoals dat bij een goede moeder het geval zou zijn (denk je), dat ze het heel goed doen op school, dat ze vriendjes hebben enzovoort. Bovendien heb je steeds bevestiging nodig, van je partner, je kinderen, de mensen om je heen. Steeds weer heb je het nodig te horen dat je een geweldige moeder bent.

Dat legt een grote druk op jou, je kinderen, je partner en je omgeving. Het valt daarom ook niet eeuwig vol te houden, en dan blijft mogelijkheid 1 over, en stort je in.

Je ziet dat deze valkuil niet perse met het moederschap te maken hoeft te hebben. Je kunt er ook in trappen wanneer je gaat twijfelen of je goed genoeg bent als persoon, of je niet de mensen om je heen alleen schade berokkent. Maar het moederschap is bij uitstek een manier om in de valkuil te trappen.

Hoe kun je ontsnappen?

Durf te falen

Het belangrijkste om te leren is dat je mag falen. Je bent een mens. Fouten maken hoort er bij. Je wordt niet een minder mens wanneer je fouten maakt.
Wat je met fouten doet is: ze toegeven, kijken of je iets kunt “repareren” (bijvoorbeeld sorry zeggen), en er van leren.

Leren te leven met je eigen fouten is echt heel belangrijk!

Op je eigen manier moeder zijn

Iedereen is verschillend, Iedereen is op een verschillende manier moeder. Er is geen natuurwet, geen god en geen mens die bepaalt wat een goede moeder is. Je bent op jouw manier moeder.

Er zijn moeders als beren: ze spelen vaak echt samen met hun kinderen, laten ze veel vrijheid, en beschermen ze wanneer er gevaar dreigt.

Er bestaan moederkloeken, die hun kinderen het liefst voortdurend bij zich houden.

Er bestaan olifantenmoeders, die de zorg voor hun kinderen delen met anderen.

Zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Probeer er achter te komen wat voor soort moeder jij bent.

Hulp vragen

Wanneer je autistisch bent, is het vaak echt te veel: zorgen voor je kinderen, het huishouden, alles regelen. Je hebt tijd voor jezelf nodig.

Probeer dus hulp in te schakelen. Je partner zou echt voor een aantal dagen de zorg voor alles van je over kunnen nemen. Misschien zijn er anderen die ook iets voor je kunnen doen.

Probeer tijdens die “vrije” tijd iets te doen waar je van bij komt. Dat kan heel goed werk zijn, als je daarvan bijtankt! Maar het kan ook zijn dat je uit wandelen gaat, naar muziek luistert, een boek leest, of gewoon helemaal niets doet.